Vrijdag 12 februari

s'Ochtends Rens en mees naar school gebracht in carnavalskleren om lekker feest te gaan vieren. Daarna douchen en richting Nijmegen. In de auto Brabant van Guus en daarna Het donder en bliksemlied, wat ook weer erg toepasselijk was, dus natuurlijk weer de bijbehorende tranen. Gaat dat ook nog minder worden? Ik ging er al van uit dat Olivier een transfusie moest krijgen en inderdaad. Zijn hb was 4,7 en dat is toch wel erg laag. Voorlopig zaten we daar dus nog wel even. Verder veel informatie gekregen over eerste aanspreekpunten bij calamiteiten. Thuiszorg werd ingeschakeld, want als zijn sonde eruit gaat, wil ik hem niet inbrengen bij mijn eigen kind. De dozen vol sondevoeding, systemen en allerlei benodigheden naar de auto. Wat verzamel je stiekem veel spullen op zo'n kamertje! Jaap en ik hebben samen Olivier in bad gedaan en daarna in zijn nieuwe rode "kar" een broodje gaan eten in het restaurant beneden. Daarna kon het bloed aangehangen worden en kon Olivier lekker uitrusten. Ondertussen hadden jaap en ik nog een gesprek met de oncologe en keken we even samen terug op de week. Het lijkt wel een dag en van de andere kant, een jaar. Ze gaf ons nog een groot compliment over hoe we de zorg met zijn vieren hadden neer gezet in deze eerste week. Dat deed toch wel goed! Ik ben ook enorm trots op ons allemaal! En vooral op Olivier... Uiteindelijk richting de auto met Olivier en Olivier zwaaide nog even naar zijn kamer...Dag kamer! Ik vond het leuk en ook een beetje eng, zei Olivier. Wat hij het leukste vond?...In bed liggen en film kijken... Het engste hebben we maar even niet gevraagd.
Bij de uitgang zag ik een ambulance van Nijmegen staan en 2 collega's. Erg begaan en lief! Deed me ook al zo goed en ook alle kaarten, mailtjes en smsjes van mijn nieuwe collega's, die me eigenlijk nog maar amper kennen en me soms nog nooit gezien hebben en toch zoveel begrip hebben en meeleven met ons. Ook de reacties van mijn oude collega's van de ic doen ons erg goed en van familie, vrienden en collega's van Jaap en Paul en zelfs mensen die je zelfs helemaal niet kent...Alle cadeautjes voor Olivier en knutselwerkjes van vriendjes en vriendinnetjes...Bedankt!

Jaap ging richting ziekenhuis-apotheek en ik ging met Olivier alvast naar huis. Onderweg natuurlijk weer Guus en Olivier zong zachtjes mee en deed ook nog een kort dutje. Thuis een warm onthaal door Paul, Lieke, Tim, Sofie en natuurlijk Rens en mees. De opa's en oma's kwamen nog even kort en de dienstdoende huisarts liet ook nog even zijn gezicht zien. Een drukke boel dus en uiteindelijk alle gasten de deur uit geschoven en Jaap ging even later ook huiswaarts. Olivier nog lekker gespeeld met de andere kinderen en in bad geweest en toen was de koek wel op...en bij mij ook! Lekker in mijn bed in slaap gevallen en toen wij naar bed gingen, Olivier in zijn eigen bed. Heerlijk dat hij weer thuis is! Even rust en bijkomen tot Dinsdag, want dan weer een dagje Nijmegen, inclusief de 2e chemokuur.

Sylvie.