Dinsdag 7 september

De laatste dagen alle indrukken van Oliviers wensdag verwerkt. Het was een superdag! Olivier heeft het er nu nog continu over en eigenlijk wij allemaal.

Vrijdag vroeg opgestaan om alle spullen klaar te leggen en de laatste rommel op te ruimen. Er kwam een hele bende familie om ons allemaal uit te zwaaien en natuurlijk omdat ze te nieuwsgierig waren om thuis te blijven zitten. Om 8.30 zat, stond en drentelde iedereen rond met koffie. Hoe zouden we opgehaald worden? Mijn tranen zaten dusdanig hoog, van de spanning, dat ik maar op en neer bleef lopen. De kinderen stonden al voor op de stoep te wachten, vol verwachting..

Ja hoor, daar kwam een gigantische witte limousine aan gereden en die stopte aan het begin van de straat. Hij stond nog ergens op te wachten en daar kwam een volgende auto aan met daarin de wensvervullers van Stichting Doe een wens. De kinderen waren ondertussen, behoorlijk hyper, al op weg naar de limo. De limo reed voor en de chauffeur stapte uit. Hij was gekleed in een ridderkostuum. Achter uit de auto werd een grote taart getoverd in de vorm van een kasteel en daarop geschreven: "Wensdag Olivier". Gele letters, zijn lievelingskleur, dus oog voor detail..
Binnen verder met de koffie en taart en cadeautjes voor alle kinderen en buiten werd de auto grondig bewonderd door kinderen en volwassenen. Alles erop en eraan...bar, kinderchampagne, snoep, dvd's en 3 tv's.

Hierna begon de reis. Een waar feest met veel toeschouwers. We gingen naar het kasteel in Helmond en daar gingen de kinderen nog maar eens op de foto met de limo. Bewijsmateriaal voor op school...
Olivier kreeg een mooi ridderpak en een spannend voorlees ridderboek, wat hij mocht houden en wij werden ook omgetoverd in jonkvrouwen en jonkheren. Er volgde een rondleiding en knutselen en kliederen met verf en een speurtocht met een geheimzinnig kistje. Olivier had zijn schat gevonden. Wat zou er in zitten? Het was een echte mobiele telefoon! Die wilde hij zo graag hebben en dat had hij ook verteld tegen de wenshalers. Hij wist dat hij die van ons niet snel zou krijgen en daarom was het ook zo'n leuk cadeau. Het was Oliviers wens..en daar gaat het om!

Het was tijd voor de lunch en daarna alweer tijd om de limo in te duiken, op weg naar het volgende avontuur. Het was een eindje rijden en we hadden geen idee waar we heen gingen. Olivier had gewenst om te vliegen. Niet zomaar vliegen, maar vliegen met zijn eigen vleugels. We stopten bij een indoor skydive centrum met hele spannende foto's van vliegende mensen in een soort luchttunnel. als hij dat maar durft, dacht ik nog...maar Olivier stond al binnen en was dolenthousiast.

De mensen van Doe een wens hadden keurig contact op genomen met Oliviers arts om te vragen of hij dit mocht, omdat het natuurlijk best heftig is. Het waait namelijk erg hard! Alsof je een parachutesprong maakt...maar dan veiliger en wat minder extreem. We hebben eerst een tijdje staan kijken naar de andere mensen die aan het skydiven waren. Alle kinderen mochten skydiven, als ze wilden. Tim en Sofie vonden het een beetje eng, dus hun plaatsen werden dankbaar ingenomen door Paul en Jaap. (Op dat moment ook weer even kind.) De pakken, brillen en helmen werden aangemeten en we gingen naar de "lanceerplaats". Rens begon en genoot met volle teugen onder een luid gejuich. Hierna was Olivier aan de beurt. Ik vond het wel eng, maar hij vond het zo leuk! Hij keek geconcentreerd en strekte zijn armen, zoals hij in het filmpje had gezien. Je kon zien dat hij goed had opgelet en hij ging er helemaal voor. Na 1 minuutje werd er weer gewisseld. Mees was aan de beurt en ook hij genoot met volle teugen en vloog de sterren van de hemel.
Olivier stond ondertussen te verkondigen dat het harder en hoger moest en in de volgende ronde kreeg hij zijn zin. Het begon weer rustig en na een tijdje gaf de instructeur aan dat de wind wat harder mocht. Dit ging even goed, maar Olivier schrok van een onverwachte beweging en vond het toen teveel worden. Ik zag dat hij begon te huilen en gebaarde naar de instructeur dat hij Olivier moest brengen. De tranen waren snel weg en de triomf bleef over. Was hij niet hard en hoog gegaan?! Iedereen kreeg een mooi skydive-diploma en Olivier ook nog een t-shirt met "I can fly" erop. Na het vliegen was het weer tijd om te ontspannen en iets te drinken. Olivier begon moe te worden en we begonnen aan de terugreis. Het was ondertussen al 18.30 en de dag zat erop. Maar niet zonder Oliviers lievelingseten van dit moment...Mac Donalds natuurlijk! We werden netjes thuis afgezet en thuis aangekomen was het hele huis versierd met slingers en ballonnen door alle familie. Erg leuk! Onze bestelling werd thuis gebracht door de geweldige wensvervullers. We namen afscheid en Olivier kreeg nog een mooie drakenrugzak van de Efteling met drinkbeker en fruittrommel voor als hij straks echt naar school gaat.

Wat een geslaagde dag! Noor, Astrid en Rolf, bedankt!

De afgelopen dagen zijn we nog aan het teren op deze dag en foto's en filmpjes aan het kijken. Olivier moest ook echt even bijkomen en is behoorlijk moe.
Vandaag was het gewoon weer een chemodag. Nou ja, niet een gewone, want het was weer een dag met alle drie de chemo's. Vanmorgen al vroeg in het Radboud voor een echo hart. Het blijft er allemaal goed uitzien en Olivier lijkt ook nog steeds aan te komen en te groeien. 15,5 kilo en weer een halve cm gegroeid. Waar haalt hij de energie en kracht vandaan?
Vandaag veel in bed spelletjes gedaan en rond 16.00 uur richting huis. Olivier was zo moe, dat hij amper 50 meter kon lopen. Zijn leuco's zijn ook laag, maar toch gestegen tov de vorige keer. (3,1 tov 2,7) Hij blijft het goed doen, maar ik houd hem goed in de gaten en kan het niet laten om Jaap door te zagen met dingetjes waar hij op moet letten. Jaap snapt het gelukkig wel en weet dat de laatste loodjes het zwaarst gaan zijn. Na vandaag nog maar 5 chemo's te gaan...

Misschien komt er nog wel een opname in isolatie door zijn lage witte bloed-cellen, maar moeten we hem daarom nu al beschermen tegen alles? Rens en Mees nemen mogelijk ook allerlei virusjes mee van school. Zo werkt het nu eenmaal. We zien het dus wel.

Maar...Wat was het een leuke dag! En daar houden we aan vast!

Sylvie.

Ook hier volgen de foto's nog.

Vrijdag 3 september...Wensdag!

Olivier heeft vandaag zijn wensdag gehad. Het was een geweldige dag!
Één van Olivier´s grootste wensen was vliegen, en dat is hem gelukt!
Er zijn nog veel meer wensen in vervulling gegaan, maar daarover schrijven we later meer.

Donderdag 2 september

Morgen is de dag. De dag waar we zo naar toe hebben geleefd. De dag waarbij de spanning voor de volwassenen bijna hoger oploopt dan voor Olivier... Ik kreeg straks een mailtje van Jaap met het kopje "zenuwachtig" en daaronder: Ik ben een beetje zenuwachtig voor morgen...
Nou, anders ik wel! Ik heb hoofdpijn van de spanning..leuke spanning, dat wel! Rond 9.00 uur worden we morgen opgehaald en dan zien we wel wat de dag gaat brengen. Alle 6 de opa's en oma's komen ons uitzwaaien, Olivier is net al naar bed gegaan. Hij was moe...waarschijnlijk van ons....;-)

Olivier keek afgelopen week mee over mijn schouder toen ik aan het schrijven was op zijn weblog. Wie is dat?, vroeg hij. Weer een stukje van mijn hart gebroken...Dat ben jij Olivier. Herken je jezelf niet? Wat ben ik daar aan het doen?, vroeg hij. Je bent bloemetjes aan het plukken op de sportdag van Rens en Mees. Je was daar 2 jaar en je hebt je haartjes nog, zei ik. Nou, die ken ik niet hoor. Dat is al zo lang geleden....Nog een paar maanden en dan kunnen je haartjes weer groeien. Net zolang tot je je eigen krullen weer hebt!

mama