Donderdag 25 februari

De week vliegt voorbij en toch kruipt ‘ie ergens ook. Olivier heeft ondertussen zijn derde chemo gehad. Het voelt nog als de dag van gisteren dat we bij de huisarts stonden, en nu zijn we maximaal 2 weken verwijderd van de operatie. Het blijft dubbel voelen, het is nodig maar aan de andere kant blijft het aan me knagen dat het zo oneerlijk is…….Zoals gezegd de laatste week is omgevlogen, onbegrijpelijk hoe snel het “gewoonte” is om rekening te houden met sondevoeding, ’s nachts zakjes wisselen, piepjes herkennen, medicijnen, mogelijkheden en onmogelijkheden, en hoe toch ook de gewone dingen, het gewone leven weer door gaat.
Gelukkig zie ik veel mooie dingen, de liefde van Jaap en Sylvie voor Olivier, hij kan zich geen betere ouders wensen. Ze rennen, vliegen en doen eigenlijk alles voor hem. Daarnaast zie ik hoe “goed” het eigenlijk met Olivier gaat, hij is aangekomen, is actiever, laat van zich horen en laat daarnaast ook alles gelaten over zich heen komen, misschien heeft hij het wel meer geaccepteerd dan wij? Regelmatig als de voedingspomp begint te piepen is het Olivier die zegt “zakje leeg…..!” Ik moet daar stiekem ontzettend om lachen, heerlijk toch! Olivier laat duidelijk blijken wat hij wil, dat is op zich niets nieuws maar hij zal, zeker nu niet, echt niet met je praten als hij dat niet wil, met enige regelmaat worden boodschappen via Sylvie aan mij doorgegeven terwijl ik ernaast zit, wederom lach ik van binnen. Alleen een sterk persoon kan dat, en sterk dat is hij!
Vannacht was het voor Olivier duidelijk, mama moest slapen, was moe en had het nodig. Dus vannacht klonk er ook geen mama door de babyfoon maar Paaaaaauuuuul…….
Voor mij maakte dat het besef nog duidelijker, hij staat zo dicht bij me.
Ik geef om het mannetje en het gaat me door merg en been dat hij dit moet doorstaan!
Sylvie doet het geweldig, wat een moeder. Ik kan alleen maar trots op haar zijn terwijl ik zie hoe zwaar ze het heeft. Niet alleen wat er allemaal gebeurd is, maar vooral ook wat er komen gaat…..
Jaap doet het ook al zo goed, het is overduidelijk hoe veel hij van Olivier houdt en zet alle zeilen bij om voor het mannetje te zorgen, en dat doet hij geweldig! Ik ben zo trots op hun allebei!
Olivier is de laatste dagen, na zijn laatste chemo, niet zo lekker. Hij kreeg de combinatie chemo waarbij ook die ene chemo waar hij misselijk van kan worden. En het is niet zo zeer dat hij misselijk is, het is meer dat hij af en toe spuugt zonder eigenlijk enig voorteken……Olivier telt op zijn vingers hoe vaak chemo kasper (koos, klaas, Kevin, HENK of kees) zijn bril heeft verloren (de stand is 6 keer)
Kortom met bergen en dalen loopt het allemaal, het belangrijkste, Olivier slaat zich er kranig doorheen, het is zo’n sterke strijder en iemand die zo’n strijd kan leveren en winnen, zal het ,denk ik, ver schoppen in het leven, en dat is precies wat hij verdient!
Hou vol Olivier! Je doet het geweldig en ik ben ontzettend trots op je, net als waarschijnlijk iedereen……..
Paul