Olivier ook even op schoot gehad en voor het eerst weer een t-shirt aan! Hoe zoiets vanzelfsprekends zo emotioneel kan worden. We hebben veel geoefend met de fysiotherapeute en elke dag zagen we Olivier weer een beetje sterker worden en weer zelfvertrouwen in zijn eigen lijfje en in ons terug krijgen. Zitten, staan, een paar stapjes...alles is een grote sprong.
De Cliniclowns kwamen ook nog voor hem zingen en we zijn (ook voor het eerst weer!) in de rolstoel van de kamer gegaan. Alle slangen en zooi gewoon erachteraan. We zijn koekjes gaan bakken in de speelkamer en Olivier heeft ze zelf gemaakt en versierd. Zelf had hij geen zin in koekjes, maar vond het wel lekker om eraan te ruiken. Ook de verpleegkundigen en artsen kwamen zingen voor Olivier en hij kreeg een heel mooi cadeau. De knuffelaap en knuffeltijger uit het verhaal wat de pm-ers op de afdeling bedacht hadden. Wat zijn die mensen goud waard! Olivier had eerder al een dvd gekregen met een filmpje, speciaal voor hem, van Radboud kindertv over de apen, leeuwen en tijgers in het ziekenhuis. Hij vond het prachtig! Hij was de hele dag helemaal hyper en niet moe te krijgen. Als ik vroeg of hij niet even moest slapen, dan zei hij dat het toch nog niet donker was...?? Hij wilde alles uit zijn verjaardag halen en dat is gelukt! Heeeeel veel cadeautjes en kaarten en zelfs friet met kipnuggets. Die mag hij niet in zijn dieet, maar aangezien hij toch niets eet...Slimme dietiste. Nu had hij niet het idee dat hem iets onthouden werd en hij heeft geen hap op...
Hoe heb ik deze dag beleeft? Ik ben weer helemaal opnieuw bevallen. Tja, emotionele moeders he..Ik weet alles nog precies. Als ik toen eens had geweten dat ik 4 jaar later de hele dag naast zijn bedje zou zitten en mijn tranen weg zou slikken. s'Avonds waren we er allemaal en het was goed. Olivier blies zijn kaarsjes uit en zijn wens was: Vliegen naar america. Als Olivier weer beter is geven we een groot feest en vieren we onze verjaardagen echt. Het zal wel ergens in de zomer worden. Met een BBQ, ijsjes, zwembad en veel teveel snoep.
Maandag is de volgende ok en als hij zo doorgaat met opknappen, kan er ook al snel begonnen worden met de nabehandeling. De chirurg was weer eens te snel geweest met vertellen dat de ok urologisch zou verlopen en daar moest hij nu weer op terug komen...beetje vermoeiend, sommige chirurgen....Het wordt een nieuwe buikok met een litteken net onder de vorige. Toch weer wat ingrijpender dan het eerste plan was.
Vanavond gaan we met zijn allen naar het circus. We hebben VIP-vrijkaarten en het gaat vast heel leuk worden. Opa Frans en oma Jeanne blijven even bij Olivier en dat vindt hij geweldig leuk. Ik kijk ernaar uit, maar zie er ook tegenop. Het is niet compleet zonder ons kleine Oliviertje. Hij zou het ook geweldig hebben gevonden, maarja..We vinden het ook belangrijk om heel even met alle andere kinderen iets te doen. Die hebben Olivier ook erg ziek gezien en hebben zich ook zorgen gemaakt. Gelukkig hebben ze Olivier ook alweer een stuk beter gezien en zakken de zorgen ook weer. Vanavond even ontspannen dus...pppffff...Ik zal blij zijn als ik hem weer zie, voel en ruik. Hij belde me straks en ik hoorde hem door de telefoon door zijn politiemegafoon roepen, Ha mama!
Sylvie.
23.30: Het circus was erg mooi, maar het gemis van Olivier des te erger. Bij elk dier dacht ik, wat had Olivier dat mooi gevonden. De leeuwen en olifanten enzo op nog geen meter afstand. Ik ga slapen. Ben er even helemaal klaar mee en wil hem bij me hebben. En dan niet in een of ander ziekenhuis, maar hier...thuis...gezond en fit en dat hij naar school kan en alle dingen doen die een 4-jarig jongetje wil doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten