vrijdag 9 april

Heel veel gebeurd afgelopen weken.. Het begon toen Olivier naar huis toe mocht, ik was blij en opgelucht. Fijn dat hij weg mocht uit het ziekenhuis weer op naar zijn vertrouwde omgeving. Fijn dat wij daardoor ook weer meer rust zouden krijgen.. Rens en Mees bleven die nacht bij mij slapen en 's ochtends na hun zwemles zijn we Olivier bij Sylvie en Paul gaan ophalen om even naar de stad te gaan. Ik hou daarvan, om met ze op pad te gaan. In de stad hebben we een paar kadootjes gekocht en een loempia, dat wilde Olivier, loempia's en ijs van Venezia, geweldige combinatie.. Daarna is hij bij mij gaan slapen, hij was moe. Toen Rens Mees en Olivier 's middags weer naar Sylvie gingen, was Olivier al jengelig en minder fit.. 's Avonds belde Sylvie me op, of Rens en Mees bij mij konden slapen, ze vertrouwde Oliviers situatie niet en ze wilden ter controle naar het Radboud. Sylvie gaf al aan er vanuit te gaan dat hij daar minstens een nacht opgenomen zou gaan worden.. Ik had toen niet voorzien dat het er inmiddels al meer dan 20 nachten zijn geworden.. En wat voor nachten.. Op de IC slapen is verre van ideaal of prettig, maar Olivier vindt het zo fijn dat papa of mama er 's nachts bij is. Inmiddels zijn wij al niet meer hot, nu wil hij dat Paul of Eugenie komt slapen. Pfff..

Olivier werd eerst op de voor ons vertrouwde oncologie afdeling opgenomen en vanaf toen volgde complicatie op complicatie. Complicaties van minder dan een procent kans, maar mijn Olivier verzilverde iedere kans op een complicatie, hoe klein ook. Toch knap van hem, moet ik hem nageven.. Zondag was hij alweer geopereerd aan zijn buik een hoop vocht kwijt en had ook fijn een longdrain.. De dagen daarop werd het van dag toch dag erger met hem, hij werd slechter en slechter, lustelozer en lustelozer, holler en bleker. En vol met vocht. Uiteindelijk was de maat vol vonden wij. We zagen hem wegkwijnen onder onze ogen. Ik zag aan Sylvie dat ze zich terecht zorgen maakte of hij het wel zou gaan redden. En bij Paul zag ik hetzelfde. En meestal zagen zij het juist, inmiddels al vaker gebeurd. Begon me toen ook serieus zorgen te maken en Sylvie en ik zijn flink in discussie gegaan met de artsen, Olivier lag inmiddels op de chirurgie. Hij is daarop opgenomen op de IC en daar heeft hij een paar hele slechte dagen gehad, en ik ook. Ze hebben daar direct een buikdrain gegeven ter verlichting en hij zat aan heel veel monitoren, zakken, spuiten, apparaten. Akelig om te zien. Ik begon er ondertussen rekening mee te houden dat hij het niet meer ging redden, volgens Sylvie en het personeel niet ondenkbaar.. Maar uiteindelijk heeft Olivier zijn naam eer aan gedaan, bovennatuurlijke strijder, en dan ook nog eens een Van Ooijen, duh.. Hij heeft daar de omslag gemaakt. Hij is alweer een week op de 'gewone' afdeling en maakt het inmiddels goed naar omstandigheden.. Hij lacht volop, kletst me de oren van mijn kop, maakt grapjes en bovenal is hij weer heerlijk aan het commanderen en grijnst weer als vanouds, wat is hij soms sjagerijnig! Prachtig! Hoe boos hij soms ook op mij is (kan het niet helpen, vind het soms heerlijk hem te plagen met Henk, voor de insiders..), als er artsen aan zijn bed staan, steekt hij toch zijn handje naar me uit om hem vast te houden en bij te staan, het is tenslotte ook nog maar een klein hummeltje. Hij ondergaat alles dapper, soms met een traan, maar hij blijft het maar volhouden. Hij heeft me soms echt verbaasd, hoe sterk hij is. Eergisteren moest zijn bed verwisseld worden en moest dus even bij mij op schoot. Ik vond dat heerlijk, toch alweer weken geleden. Wat is hij mager! Maar heerlijk om hem zo dicht bij me te hebben. Hij vroeg me waarom ik verdrietig was, de schat. Hij wilde me troosten. Ik heb hem verteld dat je ook tranen van blijdschap kan hebben en dat ik die had omdat hij bij me op schoot zat. Hij kroop bijna in me en we hebben samen heerlijk gezeten. Echt super om te zien hoe hij is, hij blijft het maar als gewoon beschouwen hier, hij heeft het aanvaard en geaccepteerd, maar is strijdlustig, hij wil gaan winnen, samen zegt hij steeds. Hij wil straks als hij weer thuis is naar de Elkerliek speeltuin, naar de Efteling, naar Amerika, Amsterdam en naar de dierentuin.. Ik wil wel mee, moet altijd lachen om die uitspraken van hem! Hij vertelde me pas dat hij een nachtmerrie had, ik wist niet eens dat hij het woord nachtmerrie kent, maar goed. Ik was bang dat het met het ziekenhuis te maken zou hebben, maar het bleek uiteindelijk over een stoute graafmachine te gaan.. Meneer had die dag veel Bob de Bouwer gekeken.. Stoute graafmachine.. 

Gisteren is Olivier 4 jaar geworden, in het ziekenhuis. Hij heeft een geweldige dag gehad, is verwend door de verpleegkundigen en ander personeel. Het is rustig gehouden voor hem, Sylvie en Paul zijn er geweest, Eugenie, ik en Rens en Mees ook. Was inspannend genoeg, 's avonds ging hij k.o. Hij heeft veel kaarten gekregen, heel veel. De mooiste kaarten vind hij de 2 kaarten die muziek maken als hij ze openklapt.. Die kaarten wijken niet meer van zijn zijde.. Een van die kaarten heeft hij zelfs van een lieve mevrouw uit Amsterdam gekregen, die we niet eens kennen, ze is bij toeval op zijn weblog terecht gekomen, hoe lief! Vandaag kreeg hij nog eens 30 kaarten, en ik verwacht dat er nog veel volgen. 

Ik heb hier veel boeken gelezen en koffie gedronken en ben het hier gaan waarderen en me hier thuis gaan voelen. Heb avonden lekker kunnen lezen of tv gekeken, vroeg naar bed, of met Olivier gepraat en Eugenie is er ook vaak, gezellig! Olivier voelt zich hier al sinds dag 1 thuis, bij mij heeft het wat langer geduurd. Maandag staat zijn laatste tumor operatie op de agenda, ik ben er van overtuigd dat hij daar goed doorheen gaat komen, zonder complicaties. Qua gedrag is hij alweer bijna de oude, nu zijn lichaampje nog.

Ik hou van je Olivier,

Papa Jaap



NB. Olivier heeft voor zijn verjaardag van iemand een politie sirene gekregen voor op zijn fiets.. De sirene kan heeel hard en er zit ook zo'n stoer politiekastje voor in je hand bij, een microfoon, waarmee hij heel hard kan praten.. En heel hard opdrachten mee kan geven.. Krijg nu al 10 minuten een politie sirene concert van hem, afgewisseld met hele harde en duidelijke opdrachten. Heel leuk..