Zaterdag 13 maart

Een kort berichtje over de afgelopen dagen...Olivier ligt nog steeds op de kinderic/high care. Hij heeft meer problemen met zijn longen gekregen. Hij heeft veel infusen nodig gehad om te gaan plassen en gisterennacht heeft zijn lijfje de omslag gemaakt. Hij begon te plassen en zijn bloeddruk begon ook te dalen. Ook met deze lagere bloeddruk bleef hij plassen, dus zijn nier die hij nog heeft, is de klap van de operatie te boven. Ook de getalletjes in het bloed zijn niet meer aan het stijgen en zullen snel gaan dalen. Wel heeft Olivier door al het vocht en oedeem meer moeite met ademhalen en heeft Zuurstof gekregen en ook nog morfine en de andere pijnbestrijding wat naar beneden. Hij heeft hiermee helemaal geen pijn en slaapt veel. Hij is erg moe en wil verder niet veel. Hij wil niet graag hoesten want dat doet pijn in zijn keeltje, door het buisje van de beademing, tijdens de operatie. Ik probeer hem toch te laten hoesten, anders krijgt hij nog meer longproblemen en dan probeert hij het wel meer. Gisterennacht heb ik bij hem geslapen en nu is Jaap bij hem. We proberen op zijn kamer op de Vuurtoren (afdeling) te gaan slapen, maar hij wil ons zien als hij wakker wordt, dus meestal liggen we op een stretcher op de ic. Het zijn een paar erg hectische dagen daar geweest met veel opnames en aangezien het een grote zaal is met maar een paar kamertjes, krijg je echt alles mee van alle andere kinderen. Erg vermoeiend en ook nogal confronterend door mijn achtergrond, waardoor ik vaak aan een half woord al weet wat er aan de hand is. Ik weet ondertussen van elk kind de diagnose en op de scoop kan ik alle alarmen van de andere kinderen langs zien komen en dus ook als er een kinderreanimatie is....Ik zit daar als moeder en dat is afschuwelijk om mee te krijgen. Vooral als je daarna de gebroken ouders ziet lopen. Ik probeer de gordijnen om Olivier zoveel mogelijk dicht te houden, om hem te beschermen tegen deze prikkels. Niet dat hij er veel van mee krijgt, volgens mij...Ik probeer maar wat te spelen, maar veel puf heeft hij nog niet. Soms zegt hij ineens dat hij me lief vindt en dan knuffelen we met slangetjes en al. Zijn buikje was weer erg bol en hij moest weer een aantal keren spugen. Een klysma gaf een klein beetje verlichting, maar het is nog niet over. Ik ga ervan uit dat hij vandaag wel weer terug mag naar de Vuurtoren en dat we vanavond weer samen slapen op "onze" vertrouwde, veilige kamer. Het is een beetje een medisch verhaaltje geworden, maar ik denk dat het wel duidelijk is uit dit verhaal hoe Olivier zich voelt en hoe ik me voel...dus...

11.00 Olivier is van de ic af en is weer op de vuurtoren!
Sylvie.