lieve mensen

Hoewel ik een aantal van jullie niet eens ken, wil ik zeggen dat we ontzettend veel kracht en steun halen uit al jullie lieve opbeurende en medelevende berichten!

Dank daarvoor!!!! en hou vol, het doet ons goed ;-)

Ik denk namens ons allemaal

dank!!! Sylvie, Jaap, Paul en Eugenie.

Maandag 29 maart

Olivier heeft een vrij rustige nacht gehad. De eerste deze week, volgens mij, dus het was hoog tijd. De toevoeging van de Esketamine is goed geweest voor hem. Ik zou het liefst nu naar hem toe gaan, maar ik probeer vandaag om het weer zo gemakkelijk mogelijk voor Rens en Mees te maken. Ik zou het liefst schreeuwen dat dit niet eerlijk is. Dat mijn jongetje dit niet verdiend heeft. Niemand verdiend dit, daar niet van. Ik voel zoveel onmacht dat ik het liefst de boel kort en klein zou slaan, maar gelukkig heb ik nog genoeg gezond verstand om gewoon mijn andere schatten naar school te brengen. boterhammen smeren, vriendenboekjes meenemen en allerlei andere belangrijke zaken. Onderweg naar huis de muziek flink aan. Geen rustig geneuzel, maar gierende herrie wil ik! Ik heb mijn cd's van vroeger in de auto liggen, dus genoeg herrie op voorraad. Het doet me niet zoveel, want ik ben geen puber meer. Ik ben een moeder van bijna 36 die zichzelf aan het voorbij lopen is. Ik hoor het mezelf nog zeggen tegen de families van mijn ic patienten....Blijf eten, blijf slapen, zorg voor structuur, ga eens een rondje lopen buiten, ga eens weg uit het ziekenhuis, neem even de tijd voor jezelf, jullie vader/moeder/wie dan ook is erg ziek en dit kan nog weken zo doorgaan, goed voor jezelf zorgen....En moet je mij nu zien. Nu zeggen de ic verpleegkundigen hetzelfde tegen mij...

Ik zat gisteren naast Olivier en hij had zijn ogen dicht maar hield me steeds in de gaten. Als ik opstond om iets te pakken, was dat reden om onrustig te worden voor hem. Ik moest gewoon op mijn stoel zitten, waar hij me kon zien en ik moest hem aan kijken en dat gaf rust en vertrouwen aan hem. Nou, dan doe ik dat toch! ik mocht ook niet op het bed hangen, want dat was reden voor een geirriteerd "maham" Hij kon ook geen lange zinnen maken, want dat was te vermoeiend.
Soms onderhandelde ik om even naar de wc te kunnen, maar het liefst wil Olivier "samen slapen". Allebei ogen dicht en vooral in zijn gezichtsveld zijn. En als er iets is, dan roep ik jou, zegt hij dan met een half oog open. Het is een vast ritueel geworden en rituelen geven houvast aan hem, dus gebeurt het zo. In het begin spraken we af waarover we gingen dromen...de Elkerliek speeltuin, de Efteling, dierentuin, vakantie op de Beerze Bulten, noem maar op. Olivier wil nu niet meer dromen, zegt hij. Hij slaapt ook erg onrustig, merk ik en vermoed dat hij erg veel verwerkt in zijn dromen. Ik wil niet dat hij droomt over vervelende ziekenhuisdingen, maar gewoon mijn eigen, vertrouwde, driftige, ongeduldige, vrije, vrolijke, pittige Oliviertje is...."de directeur" noemen we hem...
Ik mag ook geen tv aan hebben van Olivier, want dat is te onrustig voor hem. Ik zat gisteren stiekem op de tv bij de buren mee te kijken en er was op Discovery een programma over de tsunami van 2004. Iedereen die mij 3 minuten kent, weet dat ik een belachelijke fascinatie voor vloedgolven heb. Bewondering en angst voor dit natuurgeweld. De afgrijselijke beelden van de stroom die de mensen mee sleurt kent iedereen. Ik denk aan Annemieke en Ingrid en dat ze onlangs zeiden, Dit is jouw golf. Zo voelt het wel. We zitten in een stroomversnelling en we kunnen geen kant op. Toen ik gisteren thuis kwam had Ingrid een cd-tje voor me gebracht met een mooie foto van Olivier en zijn Popje erop. Een slaapliedje voor Olivier...Ik kan het nog niet luisteren, want ik ben bang dat ik de controle verlies en ga huilen en het niet meer aankan ofzo. In het begin bleef ik maar aan't huilen en nu komt er niks meer. Ik ga maar door..Ik ga nu douchen, aankleden en boodschappen doen. Er moet gezond gegeten worden voor Rens en Mees. Ze hebben de laatste tijd te vaak pannenkoeken, friet en andere ongezonde dingen op. Dit kan lang gaan duren, zorg goed voor jezelf, ga eens naar buiten, goed slapen....Het wordt een soort mantra. Ik ben mezelf weer bij elkaar aan het pakken en ik moet deze structuur er in brengen en houden. Het is zwaar nu, maar wij gaan winnen en over een half jaar gaan we alle leuke dingen doen die Olivier wil en laten we deze golf achter ons. Kom maar op met die klote-kanker en die klote-lymfe en die klote-chemo...Die ziekte komt er nog wel achter wie hij tegenover zich heeft..

Sylvie.

Update: De longfoto van Olivier is minder goed dan gisteren. Vandaag wordt de thoraxdrain onder een roesje opnieuw ingebracht, zodat hij weer meer kan aflopen. Ze vertelden tegen Jaap dat ze zich zorgen maken. Dat lekken moet een keer stoppen. Ik hoop zo dat we hem van de beademing kunnen houden, want dan moeten er hoge drukken gegeven worden met alle risico's die daarbij horen. Het vliegt me steeds weer naar mijn keel. Ik zit rustig te eten met de kinderen, maar ik wil naar Olivier! Olivier slaapt bijna continu.

Olivier heeft sinds gisteren koorts, maar de ontstekingwaarden in zijn bloed zijn vandaag wat afgenomen. Laat hem alsjeblieft geen infectie krijgen! Hij heeft een erg groot risico om septisch te worden en dat zou mijn grootste angst zijn. Er is vanalles gekweekt om te achterhalen wat er aan de hand is. Ik zou bijna willen dat ik geen medische kennis had. Ik geloof niet dat ik ooit zo bang ben geweest...

17.00 uur: De thoraxdrain is succesvol verwijderd en opnieuw ingebracht. De lymfe zag blijkbaar wat pussig, dus Olivier is gestart met Anti-Biotica. (Floxapen) Ook dit is op kweek gezet. Paul belde me net en was met Jaap en Eus bij olivier. Hij heeft ook een nieuw, aangepast bed gekregen en Olivier had het zwaar qua ademhaling. Ik hoop dat de thoraxdrain (ruim 300 ml afgelopen tnt) genoeg verlichting geeft en Olivier wat minder hard hoeft te werken. zijn bloedgassen zijn goed. (Daarin kan je onder andere zien of er genoeg O2 opgenomen kan worden en genoeg CO2 afgeblazen kan worden)

Hieronder wat foto's van de "echte" Olivier...Hier doen we het voor! Zo wil ik hem weer zien!

Zondag 28 maart

Ik weet niet meer waar ik moet beginnen met schrijven. Er is zoveel gebeurt en Olivier heeft zo hard gevochten deze week. Na de re-operatie afgelopen Zondag mocht hij toch naar de gewone afdeling. Het was goed gegaan en er was, behalve de illeus, niets mis met zijn darmen. Er is bijna 1,5 liter lymfe uit zijn buik gezogen. Dat vocht gaf zo'n druk op zijn darmen dat ze niet konden werken, zoals het moet. Maandag heeft Olivier een thoraxdrain gekregen doordat de lymfe door de openingen in zijn middenrif naar zijn linkerlong werd geperst. De thoraxdrain heeft sinds afgelopen Maandag nu zo'n 3 liter lymfe geproduceerd. Ademhalen wordt dan echt erg moeilijk! Zeker als zijn buik ook nog aan de onderkant tegen zijn longen duwt. En als je niet diep door kan ademen, kan je niets anders doen dan heel erg snel te ademen. Dat deed hij dan ook....50 tot 60 keer/minuut ademhalen is erg zwaar en vermoeiend. Ik zal alle andere complicaties omtrent de grote hoeveelheden eiwitverlies niet verder uitleggen, want dan wordt het zo'n medisch verhaal. Olivier heeft enorme oedemen, laten we het daar maar op houden. Het evenwicht tussen ondervulling en Albumine met daarna plasmedicijnen is erg wankel.

Door de week heen hebben de ic verpleegkundigen en de intensivist ook mee gekeken naar Olivier en gisteren ging het zo slecht dat hij is overgeplaatst naar de kinderic. Om hem beter in de gaten te kunnen houden, om een drain in zijn buik te plaatsen onder een soort narcose en om hem eventueel te kunnen gaan beademen, als dat nodig mocht zijn. Olivier was zo moe en sliep met zijn ogen half open. Zijn ogen waren ingevallen en zijn lijfje is graatmager. Ik keek naar mijn kindje en dacht dat hij het niet zou gaan redden....Tijd voor actie dus...Ik heb eens wat stampij gemaakt op de afdeling, want er werd veel over Olivier gepraat en gedacht, maar weinig gedaan....Ik heb toen gezegt dat ik binen een kwartier een intensivist naast Oliviers bed wilde of dat ik hem anders zelf ging halen. Ik heb ze ook gevraagt of er iemand op een reanimatie zat te wachten en ze verteld dat ik daar niet op ging wachten...
Artsen hebben wel eens de eigenschap dat ze alleen naar hun eigen specialisme kijken en niet naar de gehele patient. Als een chirurg dan tegen me zegt dat hij in de buik van Olivier een zo hoog mogelijke druk wil krijgen om het lek te dichten, dan wordt ik vrij moedeloos, want iedereen die bekend is met het werken op een ic, weet dat de longen daar veel eerder moeite mee zullen krijgen dan de buik.

Het kwartje viel en de intensivist (die wel verder kijkt dan een buik) werd gehaald en daarna was het snel bekeken.
Op de ic werd Olivier met een roesje in slaap gebracht en beademd op een kapje en werd er een drain ingebracht door de chirurg onder begeleiding van een echo-apparaat. Het was net een waterballon en de lymfe stroomde eruit. Er werd snel een klem op de drain gezet, want het is gevaarlijk om heel snel veel vocht uit de buik te laten lopen. Iemand kan dan grote problemen met zijn bloeddruk krijgen. Omdat Olivier toch "sliep" werd er ook weer opnieuw een arterielijn ingebracht en alle pleisters vervangen, want dat is vervelend voor kinderen. Olivier werd helemaal in kaart gebracht en geinstalleerd en ik bleef bij hem slapen. Wederom een moeizame nacht, want Olivier moest nog steeds hard werken om adem te halen en er wordt per keer maar 200 ml lymfe uit de drain gelaten. Hij kreeg ook nog extra bloed bij ivm met zijn lage hb. Ook dit helpt de ademhaling. Vanmorgen ging het nog steeds helemaal niet goed met Olivier. Wederom een steunende ademhaling om zijn longblaasjes open te houden en zelfs een keer spugen, dus maar weer lymfe af laten lopen. Olivier heeft nu extra pijnmedicatie en slaapt hier voor het eerst wat op. (Esketamine) Dit in combinatie met de Morfine en P'mol zorgt ervoor dat hij nu vanmiddag voor het eerst langer dan een half uurtje heeft geslapen. Hij lag zelfs wat rustiger te ademen.

Wat een week....Morgen is het weer Maandag, maar om nou te zeggen dat ik fris en fruitig begin...Ik ben op en ga zo slapen. Morgen rens en mees naar school brengen en later weer terug. Ik heb geen rust thuis. Ik ben zo ontzettend ongerust. Deze lekkage kan nog maanden duren. Gaat hij dit redden?

Oh ja, We hebben ook nog de uitslag gehad van de operatie. Olivier zat in stadium 2 en dan in de middelste risicogroep. Hij gaat nabehandeld worden met 27 weken chemo...Ik wil en kan er nu nog niet aan denken. Hij kan nu niet beginnen met de behandeling, want dat zou hij niet eens overleven. Dat klinkt heftig, maar de realiteit is nog veel heftiger...
Jaap vertelde dat hij had gedroomd over Olivier. Dezelde soort dromen die ik vorige maand had. Dat hakt erin hoor. Ik probeer het positief in te blijven zien en te geloven dat hij het redt, maar dat is erg moeilijk nu. Er zijn zoveel problemen tegelijk....kanker, 1 nier, longfunctieproblemen, hypertensie, ondervulling, eiwitverlies, oedemen, illeus...wie biedt meer?

Sylvie.

Zondag 21 maart

Olivier is net weer onder narcose...Gisterenavond heeft hij nog een extra echo gehad en het is niet duidelijk wat er met zijn buik aan de hand is. Wat wel heel duidelijk is, is dat het niet goed gaat met Olivier...helemaal niet goed zelfs. Gisteren ook nog een zuigende maagsonde gekregen die alle maagzuur weg zuigt. Ik vond zijn buikje wel weer een beetje soepeler vanmorgen en er was wat werking van de darmen, maar allemaal erg oppervlakkig. Verder had Olivier weer een beerje meer kleur, maar zijn bloeddruk is ondertussen torenhoog (150/115)en zijn ademhaling veel en veel te snel. (45-50/ minuut) De chirurgen en oncologen durfde het ook niet meer af te wachten en gaat kijken wat er aan de hand is. Ik ben bang, maar niet meer zo bang als gisteren. Als er iets mis is is zijn buik, moet het toch opgelost worden. Waarschijnlijk gaat hij straks weer naar de ic. Zijn bloeddruk zal ook vast weer onderuit gaan tijdens de operatie. Dat gebeurt nu eenmaal snel en zeker als hij zo hoog is....Hou vol kleine, taaie Oliviertje! Je bent mama's grote, kleine schat! En er is geen enkele manier waarop ik ga denken dat je hier niet door komt, dus wie dit leest....Het komt goed!...punt!...

Sylvie.

zaterdag 20 maart

Gisteren kwam Olivier eindelijk naar huis. De operatie was goed gegaan en ondanks een aantal tegenslagen na de operatie ging het redelijk, goed genoeg om naar huis te gaan. Gisterenmiddag thuis ging het best goed, Olivier was moe maar voelde zich "goed" op de vertrouwde bank met de vertrouwde filmpjes en dergelijke. Gisterenavond laat begon de ellende weer, vanuit het niets moest Olivier weer overgeven en voelde zich helemaal niet lekker, en wij ook niet want we zagen maar al te goed, dat het niet zo goed ging met hem, voeding via de sonde maar even gestopt en maar afwachten, Sylvie had ondertussen via de sonde de rest uit zijn maagje gehaald met een spuitje en naast veel voeding, ook heel veel lucht. De nacht was onrustig, Olivier lag bij ons in bed en lag veel te steunen en te kreunen, ademde sneller dan normaal en lag geen moment stil en rustig. 's Ochtends ging het redelijk, voeding maar weer op een laag standje hervat. Olivier ging lekker met Jaap en Rens en Mees even naar de winkel voor een vriendenboekje en heeft daarna lekker bij Jaap wat gehangen en geslapen. Vanmiddag kwam Olivier weer bij ons, en niet lang daarna moest hij weer ontzettend overgeven, weer alle voeding van de dag eruit. Hij moet het uit zijn tenen halen, zo zielig om te zien, maar hij doet het zo knap.
Zijn buikje was boller, hij gaf pijn aan en zijn darmen maakte geen geluid (en dan doen ze dus niks). Tijd voor overleg met de dokter in het Radboud. En zoals verwacht moest Olivier naar de EHBO komen, en daar vonden ze ook dat hij toch echt wel ziek was en wilde hem opnemen, na de overzichtsfoto van zijn buik, zijn we weer naar de afdeling oncologie gegaan om 'm daar in bed te leggen. Hij moest wederom overgeven en wederom voeding maar ook medicijnen die om 16 uur gegeven waren kwamen er vrolijk om 22 uur weer uit, dus zijn darmen doen eigenlijk niks.........De dokter wilde toch nog een echo maken, die stond op de planning voor 23.30....ik ben ondertussen maar naar huis gegaan, Sylvie is bij hem.....net als Olivier is ze eigenlijk doodop maar goed, je gaat maar door en door en Sylvie helemaal........
Ben benieuwd wat de Echo nog oplevert?

Olivier, grote druif, hou vol mannetje! Je doet het zo goed, terwijl er zoveel tegenslagen zijn! een strijder ben je! en een echte strijder wint en komt elke tegenslag te boven......en jij dus helemaal

Paul

Zaterdag 13 maart

Een kort berichtje over de afgelopen dagen...Olivier ligt nog steeds op de kinderic/high care. Hij heeft meer problemen met zijn longen gekregen. Hij heeft veel infusen nodig gehad om te gaan plassen en gisterennacht heeft zijn lijfje de omslag gemaakt. Hij begon te plassen en zijn bloeddruk begon ook te dalen. Ook met deze lagere bloeddruk bleef hij plassen, dus zijn nier die hij nog heeft, is de klap van de operatie te boven. Ook de getalletjes in het bloed zijn niet meer aan het stijgen en zullen snel gaan dalen. Wel heeft Olivier door al het vocht en oedeem meer moeite met ademhalen en heeft Zuurstof gekregen en ook nog morfine en de andere pijnbestrijding wat naar beneden. Hij heeft hiermee helemaal geen pijn en slaapt veel. Hij is erg moe en wil verder niet veel. Hij wil niet graag hoesten want dat doet pijn in zijn keeltje, door het buisje van de beademing, tijdens de operatie. Ik probeer hem toch te laten hoesten, anders krijgt hij nog meer longproblemen en dan probeert hij het wel meer. Gisterennacht heb ik bij hem geslapen en nu is Jaap bij hem. We proberen op zijn kamer op de Vuurtoren (afdeling) te gaan slapen, maar hij wil ons zien als hij wakker wordt, dus meestal liggen we op een stretcher op de ic. Het zijn een paar erg hectische dagen daar geweest met veel opnames en aangezien het een grote zaal is met maar een paar kamertjes, krijg je echt alles mee van alle andere kinderen. Erg vermoeiend en ook nogal confronterend door mijn achtergrond, waardoor ik vaak aan een half woord al weet wat er aan de hand is. Ik weet ondertussen van elk kind de diagnose en op de scoop kan ik alle alarmen van de andere kinderen langs zien komen en dus ook als er een kinderreanimatie is....Ik zit daar als moeder en dat is afschuwelijk om mee te krijgen. Vooral als je daarna de gebroken ouders ziet lopen. Ik probeer de gordijnen om Olivier zoveel mogelijk dicht te houden, om hem te beschermen tegen deze prikkels. Niet dat hij er veel van mee krijgt, volgens mij...Ik probeer maar wat te spelen, maar veel puf heeft hij nog niet. Soms zegt hij ineens dat hij me lief vindt en dan knuffelen we met slangetjes en al. Zijn buikje was weer erg bol en hij moest weer een aantal keren spugen. Een klysma gaf een klein beetje verlichting, maar het is nog niet over. Ik ga ervan uit dat hij vandaag wel weer terug mag naar de Vuurtoren en dat we vanavond weer samen slapen op "onze" vertrouwde, veilige kamer. Het is een beetje een medisch verhaaltje geworden, maar ik denk dat het wel duidelijk is uit dit verhaal hoe Olivier zich voelt en hoe ik me voel...dus...

11.00 Olivier is van de ic af en is weer op de vuurtoren!
Sylvie.

Woensdag 10 maart

Weer thuis...Wat een dag! Ik kan oprecht zeggen dat ik gisteren en vandaag alles gegeven heb en dat ik nu helemaal op ben. Ik ga zo snel slapen, maar eerst nog even snel een korte update. Olivier is vandaag geopereerd. Om 11.15 waren we op de operatiekamer en ditmaal ging ik mee om Olivier in slaap te kletsen en zou Jaap hem opvangen op de verkoever. Hij was vrolijk en had vanmorgen gillend tig rondjes over de kinderafdeling gefietst op zijn "racefiets". Gisterenavond hadden we samen een boekje gekocht van Nijntje in het ziekenhuis en dat moest ik keer op keer voorlezen aan hem. Zelfs nog een keer toen we op het punt stonden naar de ok te vertrekken...Hij keek met grote ogen naar de verpleegkundige, maar ik moest doorlezen. Het in slaap vallen ging super. Hij was zo stoned als een garnaal van de pre-medicatie en lag innig te zoenen met een Pardoes-beeldje van de verkoever....juist....We kletsten over alle leuke dingen waar hij over ging dromen zoals, de Efteling, het zwembad, de Beerze Bulten en de Elkerliek speeltuin en weg was hij...Een tikje trillerig weer terug naar Paul, Jaap en Eus. We zijn maar wat gaan lopen, eten en hangen. Om 16.00 een telefoontje dat we naar de verkoever konden komen en een gesprek met de chirurgen. De operatie was lastig doordat de tumor vrij week was en erg groot, maar was goed verlopen. Geen scheuren, geen extreem bloedverlies etc. De anesthesie was nog met hem bezig en we zouden er zo bij mogen. Goed nieuws dus! Om 17.00 konden eerst Jaap en daarna ik, bij Olivier. Hij sliep nog en soms even wakker. Hij had geen pijn en de epiduraal pijnbestrijding deed zijn werk goed. Hij had tijdens de operatie wel problemen met zijn bloeddruk gehad. Hij was vrij laag geworden en Olivier had medicijnen (Nor voor de kenners)gekregen om deze op peil te houden. Hiermee was de ic indicatie een feit. Op het einde ook nog flink gebraakt en daarvoor een aflopende sonde. Waarschijnlijk heeft hij zich niet verslikt, want dat zou niet best zijn! Verder een gewoon infuus en een infuus in een slagader, waarmee zijn bloeddruk continu gemeten kan worden en bloed afgenomen kan worden. Zijn lange lijn had hij nog en al met al een lijnenbende dus. Hij voelde lekker warm en dat stelde me ook weer wat gerust. Hij was wel wat pips...maar dat is niet gek. Zijn buikje was zo plat! In convooi naar de kinderic, waar Olivier weer aangesloten werd aan de monitor. Goed opgevangen en veel uitleg over alles. Hij wordt nu nog wat meer gevuld met infusen, omdat hij nog niet goed plast, maar de intensivisten pakken het mi rigoreus aan, dus ik twijfel er niet aan dat hij morgen weer helemaal goed genoeg is om lekker terug naar de kinderafdeling te gaan. Jaap is nu bij hem en Paul en ik gaan morgen Rens en Mees naar school brengen en plat knuffelen. Olivier was nog even wakker op de ic....Ik vroeg of hij fijn gedroomd had van alles en hij was iets vergeten, zei hij....de Mac Donalds....Uiteraard! Zo ken ik je weer! Iedereen bedankt voor alle smsjes en berichten vandaag. Ik ben 20 jaar ouder en ga douchen en dan slapen. Ik schrijf snel de uitgebreidere versie.

Sylvie.

Hoor net dat olivier na verschillende vulling nog steeds niet kan plassen. er is een echo van zijn enige nier gemaakt en die is goed. Hij krijgt nog meer vulling en er is gestart met een medicijn (Dobu)om zijn bloeddruk verder omhoog te brenegn. Dat medicijn mag hij niet op een gewone afdeling krijgen, dus even aankijken hoe dit zich gaat ontwikkelen. Een tegenvaller en daar zitten we helemaal niet op te wachten! Ik ga douchen en dan nog eens bellen...

3.45 uur:
nog een keer proberen..

Net 2 uur bij olivier geweest, hij was wakker en wilde zijn papa of mama graag zien. Zijn urine komt stukje bij beetje op gang, hij heeft net een beker ranja op. Goed zo olivier! Na lang draaien slaapt hij weer, ik ook zometeen.

Jaap

UPDATE:
Vanacht ging ik dus om 4 u weer slapen.. Dacht ik dus.. Om 5 over 4 belde Jaap van de kinder ic me op om te zeggen dat Olivier weer wakker was.. Ben toen weer naar de ic gegaan en heb tot 8 u vanmorgen aan zijn bed gezeten en soms ff op een stetcher naast hem gelegen.. Hij wilde telkens anders liggen en was eigenlijk wakker.. Ben net thuis en al wakker vanaf gisterenochtend 8 u. Ben nu moe en op. Zo slapen. Olivier plast nog niet veel en ze gaan zijn andere nier nu goed nakijken en in de gaten houden.. Hij blijft dus nog wel even op de ic. Jammer maar noodzakelijk. Ik verwacht dat het bij gaat trekken, maar toch..

Jaap

Dinsdag 9 maart

Morgen is het zover! Olivier wordt geopereerd. Na weken van zorg, chemo, sondevoedingzakjes en goed leggen op de bank en in bed is het zover, de operatie.
De operatie die niet snel genoeg kon komen en de operatie die nu (té) dichtbij komt.
Morgen om half twaalf staat Olivier "op het programma" d-day en uur O(livier).
Sylvie heeft het zwaar, zenuwachtig en misschien wel teveel kennis. Ik ben rustig....heb vertrouwen! Vanavond heb ik gewerkt, nou ja gewerkt ik was aanwezig maar was eigenlijk maar met één ding bezig.......ben een paar uur eerder naar huis gegaan, even langs Olivier en Sylvie. Sylvie lag lekker onder de dekens en Olivier was in opperbeste stemming, leuk nog even met 'm gespeeld en lopen grappen. Slapen? echt niet Olivier ging het volhouden om de hele nacht wakker te blijven althans zo leek het......ben zo blij om hem zo energiek te zien, hij gaat de operatie goed in, optimistisch en vol kracht! Morgen zullen het onzekere uren worden, vanavond kwam de chirurg nog even langs en stelde mij gerust, een rustige, wijs ogende man. Direct maar eerlijk en vooral humaan, met oog voor gevoel......
Hoewel ik niet graag het lot van Olivier in iemands handen leg, durf ik dat bij hem wel....Morgen wordt de kanker verwijderd en wat de nabehandeling ook zal zijn, Olivier zal 'm doorstaan en morgen zal het begin zijn van een nieuw leven...........
We kregen vandaag een heel lief kaartje (en "bloemen") van een geweldig lieve vriendin....de lente begint, de winter is voorbij......en zo is het maar net en na de lente begint de zomer!!!! Olivier's zomer, de zomer van 2010 is Olivier's zomer!!!!! punt.
Ik ben trots op je Olivier! héél trots!
Net zoals ik trots ben op je moeder, je vader en iedereen om je heen, maar jij! jij bent degene waar ik echt trots op ben!
Nog één dagje Olivier......hou van je Grote druif! véél, héél veel!

Paul