Zaterdag 28 augustus....Lang geleden!

Het is lang geleden dat hier iets is geschreven......
Vanavond zat ik alles weer eens door te lezen en verbaasde me weer over alle ellende en mooie momenten die we meegemaakt hebben...en weer met tranen in mijn ogen.
Het gaat goed met Olivier, en dus gaat het goed met ons!

Nog 7 chemo kuren te gaan en dan is het klaar! Daarna niks anders meer dan controles en kijken of het goed blijft gaan, maar geen rotzooi meer in zijn lijf.
Natuurlijk is er weer veel gebeurd na het laatste bericht dat we hier schreven maar gelukkig vooral leuke dingen. Natuurlijk is Olivier geregeld een keer ziek van zijn chemo, zijn er mindere dagen en voelt het allemaal af en toe geweldig klote maar de rode draad is gelukkig dat het goed gaat. En aan die rode draad houden we ons vast.

Olivier heeft nog steeds sondevoeding. Eten lukt hem steeds beter maar zeker nog niet genoeg, hoewel hij toch steeds meer eetlust krijgt. De chemo verpest zijn smaak en dan is eten natuurlijk niet echt leuk, en niet noodzakelijk. Een tijdje terug riep Olivier nog naar me, "Paul, ik heb honger, ik wil sondevoeding!" Aan de andere kant ziet hij ook hoe die sondevoeding hem belemmert en roept hij "Paul, ik wil los" Los van de sondevoeding en de te zware tas die hij dan achter zich aan moet slepen of anderen met hem meedragen. Tijdens onze vakantie was Oliviers sonde voor de zoveelste keer gesneuveld, eruit gegaan tijdens het ravotten met Rens, Mees, Tim en Sofie. We besloten dat Olivier wel een dagje zonder sonde kon, heerlijk....geen draadje uit zijn neus, geen tassen om mee te slepen en eindelijk een foto van dat koppie zonder allerlei ellendige slangen. Uiteindelijk toch maar weer een nieuwe slang in zijn neus.......pijnlijk, Sylvie brengt ze sinds de eerste en laatste ervaring met de thuiszorg voortaan zelf in. Olivier weet dat het moet en slikt de slang gewoon door......wederom een bikkel (er zijn genoeg volwassenen die het niet kunnen)
Olivier kan alles aan!!!! Alles, en meer!

Nog een kleine week en dan is het Oliviers zijn wensdag, stichting "doe een wens" heeft voor ons, ongetwijfeld, een geweldige dag georganiseerd. De dag van Olivier! de dag die hij verdient heeft na zoveel tegenslagen en ellende. De dag waar hij naar uitkijkt. Niemand weet wat er die dag gaat gebeuren maar we weten nu al dat Olivier de dag geweldig gaat vinden.
Wat is Olivier zijn grootste wens, dat vragen we hem regelmatig. Oliviers grootste wens is dat "kanker niet meer bestaat". Elke keer weer zeggen we dat het een geweldige wens is, en dat we ook zouden willen dat kanker niet meer bestond, maar we weten wel beter en realiseren ons als geen ander dat die wens helaas nooit in vervulling zal gaan.
Laten we dan maar wensen dat er nooit meer kanker zal bestaan voor Olivier.(En als we egoïstisch mogen zijn, ook niet voor ons)

Ik kijk erg uit naar de wensdag van Olivier, een mijlpaal gehaald en iets wat niemand Olivier meer afpakt, en ons ook niet. Ik ben trots op Olivier.

Afgelopen week waren we op de kermis en er was een atractie waar elke volwassene misselijk van wordt en Olivier vroeg alleen maar wanneer hij harder ging, de bikkel. Niet misselijk te krijgen, maar door die chemozooi wordt hij het wel. Pijnlijk maar waar. Wat een rotzooi!

Wensdag kom maar, Olivier heeft hem verdiend!

Olivier gaat een geweldig leven tegemoed, waarin hij alles aankan! Dat heeft hij, zo klein als hij is, al lang laten zien!!!!! Bovennatuurlijke strijder, hoe toepasselijk en hoe waar!

Dikke kus stoere vent
Paul