Morgen is de dag. De dag waar we zo naar toe hebben geleefd. De dag waarbij de spanning voor de volwassenen bijna hoger oploopt dan voor Olivier... Ik kreeg straks een mailtje van Jaap met het kopje "zenuwachtig" en daaronder: Ik ben een beetje zenuwachtig voor morgen...
Nou, anders ik wel! Ik heb hoofdpijn van de spanning..leuke spanning, dat wel! Rond 9.00 uur worden we morgen opgehaald en dan zien we wel wat de dag gaat brengen. Alle 6 de opa's en oma's komen ons uitzwaaien, Olivier is net al naar bed gegaan. Hij was moe...waarschijnlijk van ons....;-)
Olivier keek afgelopen week mee over mijn schouder toen ik aan het schrijven was op zijn weblog. Wie is dat?, vroeg hij. Weer een stukje van mijn hart gebroken...Dat ben jij Olivier. Herken je jezelf niet? Wat ben ik daar aan het doen?, vroeg hij. Je bent bloemetjes aan het plukken op de sportdag van Rens en Mees. Je was daar 2 jaar en je hebt je haartjes nog, zei ik. Nou, die ken ik niet hoor. Dat is al zo lang geleden....Nog een paar maanden en dan kunnen je haartjes weer groeien. Net zolang tot je je eigen krullen weer hebt!
mama
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten